Τα μανιτάρια της κυρα-Δέσποινας!!!

Ωχ , ωχ Παναγιά μου! Έκατσα επιτέλους. Τώρα ξάδιασα απ’ το πρωί. Μέχρι τώρα συγύριζα. Είχε γίνει το σπίτι παζάρι. Κέντρο διερχομένων κατήντησε. Είμαι και φιλόξενη τι να κάνω. Ήρθε μια φιλενάδα απ’ τη Σαλονίκη. Χρόνια φίλες. Την γνώρισα στην βιοτεχνία του Ζαχαράκη, νεαρές μοδίστρες τότε. Είχε κάτι κληρονομικά να τακτοποιήσει, με πήρε τηλέφωνο και μου λέει έρχομαι. Έλα λέω χρυσή μου, το σπίτι μου και δικό σου.
Αγησίλαεεεεε, φωνάζω μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, Αγησίλαε πιάσε τις βελέντζες να τις τινάξουμε έρχεται η Πετρούλα από τον Εύοσμο. «Πάλι εδώ αυτή;» τσίριζε ο Αγησίλαος, «πρόπερσι δεν είχε έρθει πάλι και το’ κανε το σπίτι American Bar; Τον έναν έβγαζε τον άλλον έμπαζε;» Ε τι να κάνω βρε Αγησίλαε που ναι και ερωτιάρα; Άσε να χαρεί η γυναίκα τώρα που μπορεί. Ήρθε τρεις μέρες, φάγαμε, ήπιαμε και την Άρτα φοβερίσαμε. Δε μπορώ να πω πολύ καλά περνάω με την Πετρούλα όποτε έρχεται. Ούτε φαντάροι να κάναμε μαζί. Άσε που θυμόμαστε τα παλιά για τα φλερτ και τα τοιαύτα, γιατί και εγώ μη νομίζετε ότι ήμουνα καλό τσανάκι!
Έφυγε η Πετρούλα ήρθε η θεία η Κωσταντινιά. Από Θεσσαλονίκη κι αυτή αλλά Ανατολικιά, Χαριλάου μεριά. Κυρία! με έφερε δώρο και ένα σεμέν ( απ’ τη λαϊκή. μπάμ έκανε αλλά η κίνηση μετράει). Σαν ήρθε αυτή, πάει το γλυκό το κυδώνι. Δυό δυό τα άδειαζε τα πιατάκια. «Πολύ ωραίο το κανες αγάπη μου το κυδώνι» και δώσ’ του να τα κατεβάζει τα κυδώνια σαν τις ασπιρίνες. Στακα μωρή, με ήρθε να την πω. Είπαμε ωραία τα κυδώνια, Τούρκικα εισαγωγής , μια χαρά έδεσε και το σιροπάκι, αλλά είναι και 2,5 ευρώ το κιλό. Δε τα βρήκα στο δρόμο. Χαλάλι της όμως γιατί είναι και μερακλού.
Τα λέω αυτά, αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι μοναχιά δε μπορώ να κάτσω. Κάποιον θέλω να χω να γανιάζω.

Πότε πέφτει το Πάσχα φέτο; Να θυμηθώ να κοιτάξω, να ξέρω πότε ξεκινάει η νηστεία. Μεγάλη Σαρακοστή έρχεται και πρέπει να κάνω τα κουμάντα μου. Καλά τα είπε η Ρίκα Βαγιάνη το πρωί στην ΕΤ1: «Φέτος θα περάσουμε αμέσως από τα Χριστούγεννα στο Πάσχα» Άμα είναι μορφωμένος ο άνθρωπός αγάπη μου όλα τα προσέχει. Μες την καρδιά μου το χω το Ρικάκι.


Να θυμηθώ να βάλω και τα κουλούρια στο φούρνο γιατί μετά θα ρθει και η κυρα Δέσποινα και θα ζητάει πάλι να βουτήξει στο καφέ, να χω κάτι να βγάλω. Τώρα που τη θυμήθηκα κι αυτή να σας πω. Αυτή που λετε πήγε πρόπερσι εκδρομή με την ανιψιά της ένα παρλιακό πρώτης τάξεως. Την πήρε γρια γυναίκα και την πήγε σε Rock Festival λέει να δουν τους σμάκινς φάφκινς. Πήγανε που λέτε και γύρισε η κυρα Δέσποινα άλλως άνθρωπος. Στη γειτονιά ακούστηκε πως παίρνει και ναρκωτικά. Δεν την πιάνουν βέβαια 74 χρονών γυναίκα αλλά σας λέω δε στέκει καλά. Στάνταρ καλέ κάτι την ποτίσανε. Μαζευτήκαμε να φανταστείτε τα κορίτσια τις γιορτές στης Γιώτας του Παναγιώτάκη και είπαμε η καθεμιά να φέρει ένα δίσκο με τυροπιτακια, ταχυνόπιτες και κανένα Λικέρ να ρθούμε λίγο στο κέφι. Ήρθε και αυτή έφερε μανιτάρια και ένα cd. Το κοιτάζω εγώ λέω «τι έφερες κυρ-Δέσποινα να ακούσουμε; Ελένη Ροδά;» Όχι λέει μια καινούρια είναι, Μέριλυν Μανσώ την λένε. Κοιτάζω τη φωτογραφία, με έλουσε κρύος ιδρώτας. Βλέπω μια χτικιάρα, σατάνω, τραβεστί, άσπρη, μπουζάτη, ίδιο χρώμα με την λαδομπογιά της εταζέρας στο σαλόνι. Τι είναι αυτό Κυρα Δέσποινα λέω τι έπαθε η κοπέλα δεν είναι καλά; Σα το πανί άσπρισε, δε την ταΐζουν; Μόδα είναι λέει δεν ξέρεις εσύ. Βάλε να ακούσουμε. Ε, τι να κάνω, έθνικ θα ναι λέω, καμιά παραδοσιακή στολή θα ναι. Βάζω το cd πατάω και το κουμπί και αρχίζει να λυχτάει σα το σκυλί που του βγαίνει η ψυχή. ΩΩΩΩΩρεεεε τι το θελα και πάνω που αρχίζει αυτό βλέπω τα κορίτσια έτρωγαν τα μανιτάρια! Ε, ρε γλέντια.. άρχισαν όλες να γελάν και να χτυπιούνται. Λέω πάει, τις καβάλησε ο διάολος. Κοιτάζω την Αναστασία έβγαλε το σουτιέν και χόρευε πάνω στον καναπέ. ‘Ενας πανάκριβος Chesterfield τον λυπήθηκε η ψυχή μου. Τι έγινε λέω μπας κι είχε τίποτα το γκούντα που έβαλα στα καναπεδάκια; Κοιτάζω τα μανιτάρια άφαντα και κυρα Δέσποινα στο κέντρο του χορού με σκισμένο το καλσόν.
Τι να κάνω; να σβήσω τα φώτα; Να τις βρέξω; Να τις ψήσω καφέ; Χάθηκα κι εγώ!

ΤΟ 100!!! Θα πάρω το 100!

Τι ρεζιλίκι παναγιά μου ήρθαν και τις μάζευαν μια μια τα παιδιά τους από το τμήμα. Αυτές ακόμη γελούσαν. Όλες τις γιορτές στο κρεβάτι τις έβγαλαν. Την κυρα Δέσποινα την φέρανε προχτές από το κέντρο αποτοξίνωσης. Αλλά η δόλια τα χασε εντελώς. Πως πέρασες κυρα Δέσποινα λέω στο κέντρο; «Αχ κορίτσι μου, κυρίες μας είχανε, σε τέτοιο κέντρο είχα να πάω από το STUDIO 54 που μπήκα μέσα καβάλα στ’ άλογο!» Πάει η κυρα δέσποινα λέω!! Απολωλάθηκε εντελώς.



Άντε πάω να βάλω τα κουλούρια γιατί θα κάτσει το ζυμάρι..
Σας φιλώ η βασίλισσα της Ροκ Ζωζώ!