Πονόδοντος της Αραβίας!!!

Χελόου! Καθυστέρησα αυτή τη φορά να γράψω αλλά έχουμε την αποκριά εδώ πέρα και δεν ξαδιάζω από τα μπαλνταφάν. Και δεν έγινε και κάτι το συνταρακτικό. Μα είναι δυνατόν ούτε ένα μνημόσυνο; Μια καμπάνα δε χτύπησε όλη τη βδομάδα! Του αγίου Ραφαήλ μόνο την Τρίτη το απόγευμα. Δεν είχε και παζάρι ήταν η απελευθέρωση της πόλης οπότε που να βρω τα νέα. Σπίτι όλη μέρα με τον Αγησίλαο, πιαστήκανε τα παΐδια μου (καταλαβαίνετε).

Μόνο στο γιατρό πήγα! Με έπιασε ο φρονιμίτης μου. Τι κακό κι αυτό; Ήμουν στην Σίτσα για καφέ τον ήπια γύρισα και το φλιτζάνι, το σταύρωσα κιόλα να με το πει, παίρνω το φοντάν που με κέρασε, εκείνα τα ανώμαλα με τα αμύγδαλα και τη κουβερτούρα, ανοίγω το αλουμινόχαρτο τραβάω μια δαγκωνιά, χράκ!!! Αυτό ήταν, πάει το δόντι. Μπήκε όλο το αμύγδαλο στον φρονιμίτη και τον γάμησε τα πρικια!

Άρχισα να σκούζω εγώ, και δε μπορώ και πονάω και αλλά τέτοια κατινίστικα! Έχασα κάθε ίχνος αξιοπρέπειας αλλά πονούσα. Τσίριζα σα κάτι λαϊκές που βλέπουν αίμα και λιποθυμάν. Βογκούσα που λες και η Σίτσα το χαβά της, να γυρίσουμε λέει το φλιτζάνι να το δούμε. Τι να δούμε χριστιανή μου λέω δε βλέπεις που με βρήκε το κακό; Τι θα δεις σάματι; Τι θα με πεις; Σε πέντε τέρμινα θα πάθεις κακό; Ε, να το παθα! Γρουσούζα, χειρότερη από την Σουλτάνα κατάντησε κι αυτή πια! Ο Αγησίλαος πουθενά! Πως θα πάω σε ένα γιατρό θεέ μου; Πήρα τη συγκοινωνία αναγκαστικά αφού η άχρηστη η Σίτσα 4 φορές έδωσε για δίπλωμα και τις τέσσερις στα σήματα κόπηκε το ζώον! Παίρνω το αστικό λοιπόν και φτάνω στο νοσοκομείο σαν την τελευταία τρύπα του ζουρνά! Βρήκα το οδοντιατρικό και έκατσα μαζί με τα γεροντάκια στην ουρά (αλήθεια και για τη μασέλα στον οδοντίατρο πας; δε το ήξερα!). Δυόμισι ώρες περίμενα να έρθει η σειρά μου. Καλά που είχα και τα sudoku μαζί μου και τα βγαλα πέρα!

Ήρθε η σειρά μου μπαίνω μέσα και βλέπω το γιατρό!!! Κόντεψα να λιποθυμήσω! Ο Peter O'Toole στον Λόρενς της Αραβίας! Έπαθα παταράκ! Με πέρασε κι ο πόνος κι όλα! Τρέμανε τα πόδια μου… Τι άντρας παναγιά μου; Τι γιατρός αγία μου Μαρκέλλα; Και τώρα; Τι θα πω; Πως θα ανοίξω καταρχήν το στόμα μου να το δει έτσι πως είναι ο άνθρωπος; Τι το θελα το αμυγδαλωτό; Τι το θελα; Γέμισαν τα δόντια μου κουβερτούρες και θα με δει έτσι; Έπρε να το γλιτώσω! Καλημέρα σας κυρία μου μου λέει! Τι ακριβώς έχετε; Εεεεε Πονάει το στήθος μου γιατρέ μου, του λέω εδώ χαμηλά.. Μα αυτό δεν είναι δουλεία οδοντιάτρου κυρία μου, μου λέει, σε παθολόγο πρέπει να πάτε! Τι να πω; Ρεζίλι έγινα! Δε σας λένε Κυριαζή τον ρωτάω; Όχι μου λέει Παπαζήση με λένε. Αχ χίλια συγνώμη γιατρέ μου και γω που νόμιζα ότι ήρθα στον γιατρό τον Κυριαζή τον παθολόγο! Τραβάω ένα χαμόγελο από κείνα τα «ντρέπομαι μωρή που σε έχω στο καρνέ μου» χαιρετάω με το κεφάλι κάτω και φεύγω ντροπιασμένη όσο ποτέ! Ξέχασα και φρονιμίτες, ξέχασα τα πάντα! Τι έπαθα η κουλή;

Τρία σεκερ παρέ έφαγα για να συνέλθω! Τρία σεκερ παρέ για να συνέλθω από την ντροπή και την ξεφτίλα μου και δυο mojito για να συνέλθω από την κάψα του Peter!!! Σκέψου λέει να σου το κάνει αυτός επάνω στην καρέκλα του οδοντίατρου με αναμμένο τον «τροχό». Αααααα!!! Αγησίλαε, αγάπη μου, που είσαι; Πονάει το δοντάκι μου έλα να σου πω μια στιγμούλα! Τι να κάνω; Έμαθα μια ζωή να συμβιβάζομαι με την Παναγιώταινα! (εμ, από το ολότελα!)

Αγνοούμενη αυτήν την εβδομάδα είναι η αντιπαθητικά και αγγούρω Σμαράγδα Διαμαντίδου. Η κρυόκωλη ιατρική επισκέπτης στο επάγγελμα και αδερφή της Αντωνίας. Παρακαλώ να με ενημερώσετε και εγώ θα σας πω που ακριβώς βρίσκεται η Νάντια η μαθήτρια του Κωνσταντίνου Μαρκορά στους Δυο Ξένους (θεός σχωρεσ’ τον)

Σας αφήνω να βάλω τα φασόλια στην σόδα και στο μούσκιο! Αύριο θα κάνω γίγαντες στο φούρνο.

Σας φιλώ η βασίλισσα της Αραβίας Ζωζώ!

Υπάρχει το AIDS..;;;

Όσα γράφω παρακάτω αποτελούν σχόλια που έκανα σε ένα blog, σε μια αναρτηση σχετικά με το aids. Θεώρησα πως έπρεπε να τα μεταφέρω το ίδιο ακριβώς και στο δικό μου αφήνωντας τα σχόλια σε σας!!!

Όσο παράξενο κι αν ακουστεί πιστεύω πως ο ιός αυτός στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Η για να το πω καλύτερα δεν υπάρχει με τον τρόπο που θέλουν να τον παρουσιάσουν. Τo ότι υπάρχει ένα είδος ιού που μολύνει έναν αριθμό ανθρώπων και ίσως κάποιες φορές επιφέρει το θάνατο δε μου λέει κάτι. Υπάρχουν εκατομμύρια ιοί και χιλιάδες θανατηφόρες ασθένειες. Απλά πιστεύω πως με κάποιο τρόπο στα τέλη της δεκαετίας του 70 έπρεπε να μπει ένας φραγμός σε όλη την ασυδοσία και την απελευθέρωση των ηθών που έπαιρνε ανησυχητικές διαστάσεις και έτσι στην δεκαετία του 80 εμφανίστηκε ξαφνικά το Ειτς με όλο το τεράστιο σύννεφο γύρω του. Και να μιλήσω και πιο απλά; Εγώ δεν έχω κανέναν γνωστό που να πέθανε από Ειτς το ίδιο και οι φίλοι μου. Εν αντιθέσει έχω δεκάδες γνωστούς που φύγαν από καρκίνο. Συνεπώς; για ποιο μέγεθος μιλάμε; για ποια εξάπλωση; μήπως όλο αυτό είναι κάτι που έχει δημιουργηθεί υπό τις συνθήκες που προανέφερα και απλά συνεχίζεται και διογκώνεται καθώς έχει υπερκέρδος για πλείστες εταιρίες; (πχ durex) και επιπλέον αποτελεί ένα πάτημα για συντηρητικές απόψεις και νοοτροπίες που δε θέλουν τον ευτελισμό των "ηθών" και των αξιών; κάτι σαν τον "μουκο" ας πούμε για να τρώμε το φαγητό μας;

Κατάθλιψη το Ψυχοσάββατο!!!

Πολύ φοριέται η κατάθλιψη τώρα τελευταία. Και δε το λέω μόνο εγώ, και η Μπέττυ Μοσχονά το ίδιο πιστευει. Καλέ μόδα έγινε. Όλες οι Qιουρίες κατάθλιψη παθαίνουν. Μη δουν λίγο τα ζόρια, μη τα βρουν λίγο σκούρα. «Κατάθλιψή». Να σας πω εγώ τι είναι κατάθλιψη, που το λέτε ελαφρά τη καρδία άντε έτσι στο ξεκούδουνο. Κατάθλιψη είχε η κυρα-Ελένη η μαμά της Τζένης, η χήρα του γιατρού από τα Σέρρας. Αυτή το παθε το ’90 που πήρε ο Μητσοτάκης την κυβέρνηση. Όλη μέρα διάβαζε τα Νέα και περίμενε το θαύμα. Τέσσερα πακέτα τσιγάρα την ημέρα έκανε η κυρα-Λενη. Το ένα έσβηνε το άλλο άναβε. Είχε ένα κουβερλί με κρόσσια που σκέπαζε τα πόδια της. Όλη μέρα στην πολυθρόνα με το κουβερλί και τα τσιγάρα. Τρία χρόνια ήταν έτσι η κυρα-Λένη μέχρι που ξαναβγήκε ο Ανδρέας. Τότε ξαναμίλησε. Αλλά το κουσούρι της έμεινε. Είχε το βλέμμα το βοϊδίσιο και τα τσιγάρα φουλ, τσιμινιέρα! Δε θα ξεχάσω ένα απόγευμα η κυρα-Λενη καθόταν στη Βάρκιζα στην παραλία στη σεζλόνγκ και το τσιγάρο εκεί είχε γίνει ένα με το δάχτυλο. Φορούσε η κυρα-Λένη ένα μαύρο ολόσωμο μαγιό και κοιτούσε το πουθενά, οπότε πέφτει η καύτρα από το τσιγάρο πάνω στο μαγιό, βρήκε τη ρόγα, της κάνει τρύπα, τσούπ η ρόγα της κυρα-Λένης πετάχτηκε ορθή απ’ έξω. Όλη τη Βάρκιζα έτσι τη γύρισε. Χαμπάρι δε πήρε και ένας χριστιανός δε βρέθηκε να της το πει. Για αυτό σε λέω κακό πράγμα η κατάθλιψη να μην ξέρεις τι σε γίνεται και να μη σε νοιάζει τίποτα. Πέθανε η κυρα-Λένη το ’95 που βγήκε ο Σημίτης. Πόσα να αντέξει πια η γυναίκα.

Με πήρε η Γεσθημανή τηλέφωνο χτες. Την κάλεσε λέει στο Δημαρχείο η Ζαχαρούλα η γειτόνισσα που παντρεύει την κόρη της την Ζωγραφιά. Με πήρε να με ρωτήσει άμα θα πάω και να πάμε μαζί. Να πάμε Γεσθημανή μου λέω. Εσύ με λέει τι θα βάλεις; Τι να βάλω λέω το βεραμάν το ταγιέρ που χα βάλει στο γάμο της Θεανώς και το δαμασκηνί το μαντό μου από πάνω αφού αυτό έχω για καλό αυτό βάζω στις χαρές. Η Γεσθημανή θα ραφτεί λέει πήρε το burda και πήγε στην Ιουλία τη μοδίστρα να κόψουνε τα πατρόν. Αλήθεια στα δημαρχεία δεν έπρεπε να έχουν και τραπέζι μετά το γάμο; Στις εκκλησίες πως έχει αίθουσες;

Έρχονται και οι απόκριες το Σάββατο είναι των ψυχών. Να πάρω την Λαμπρινή να κανονίσουμε για τον κολυβόσμο. Να κάνουμε διπλή δόση να πάμε στην εκκλησία να μοιράσουμε για τα πεθαμένα μας. Έτσι είναι τα ψυχοσάββατα, όλοι οι νεκροί είναι πάνω στα δέντρα και μας κοιτάζουν για αυτό δεν κάνει να κόβουμε κλαδιά το ψυχοσάββατο. Επίσης άμα βάλεις λίγο σιτάρι κάτω από το μαξιλάρι σου και προσευχηθείς στους Αγ. Θεοδώρους θα σου αποκαλύψουν τον μελλοντικό σου σύζυγο στο όνειρό σου. Όλες οι καλονοικοκυράδες τα ξέρουμε αυτά.

Παρατήρησα πόσο άδικη είναι η ζωή καμιά φορά με κάποιους ανθρώπους. Η Σαπφώ Νοταρά για παράδειγμα έχει παίξει σε 16 μόλις ταινίες και είναι αρκετά γνωστή σε όλο το πανελλήνιο. Ο Δημήτρης Μπισλάνης όμως παρόλο που έπαιξε σε 46 ελληνικές ταινίες ποτέ του δεν κατάφερε να τον θυμάται κανένας. Κι όμως όλοι τον ξέρουμε φυσιογνωμικά. Θέλω λοιπόν όλοι να πούμε ένα αντίο στον Δημήτρη Μπισλάνη που έφυγε το 1977 χωρίς κανένας να τον ξέρει.

Αγνοούμενη αυτής της εβδομάδας είναι η Ροζίτα Σώκου. «Να η ευκαιρία» σας λοιπόν να μου αποδείξετε πόσο δυνατοί λύτες είστε. Πόσο αλήθεια τρέχει μέσα σας το αίμα της Αγγελικής Νικολούλη; Που να ναι άραγε η Ροζίτα μας της οποίας η σελίδα στο "Τηλέραμα" είχε γίνει καταφύγιο για χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, που της εκμυστηρεύονται τα μικρά και μεγάλα προβλήματά τους; Το μόνο στοιχείο που έχω να σας δώσω είναι πως κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία της με τίτλο "Οι άντρες της ζωής μου" (πόσες σελίδες να ναι άραγε;)

Ορίστε και μεριές αδημοσίευτες παπαρατσικές φωτογραφίες nude τους αναγνωρίζετε; Είναι ο Silvio Berlusconi και η donatella versace.


Ιδού και δύο γηραιές κυρίες της Ποπ

Σας φιλώ.. Η βασίλισσα του κολυβόσμου Ζωζώ

Με θέα από το Ρετιρέ...

Της Ζωζώς την ομορφιά δεν την έχει άλλη καμιά… Κάνω δυναμικό come back χωρίς γκαντίφλα πια! Με άλλαξε ο Βαλεντίνος. Τι κρασιά, τι φιλέτα, τι σολομοί, γκοργκοτσόλες και τα τοιαύτα… Χλίδα η Ζωζώ. Έκανα το γούστο μου… Ζούσα το παραμύθι μου, μέχρι που εμφανίσθηκε τρία τραπέζια αριστερά ο Στάθης. Με έλουσε κρύος ιδρώτας, το σατέν το φόρεμα έκανε σημάδι στις μασχάλες, μια κηλίδα έφυγε ανάμεσα στα στήθη μου και έφτασε τον αφαλό μου. Γαργαλήθηκα και χαμογέλασα αλλά ήταν ψεύτικο. Έδειχνα ότι περνούσα καλά αλλά η παρουσία του Στάθη με έπνιγε. Δεν σας μίλησα ποτέ για τον Στάθη, έτσι δεν είναι; Δεν ήρθε ακόμα η ώρα! Θα γίνει και αυτό. Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο. Δεν ησύχασα όλο το βράδυ, δύο κουτιά Νταβόρ κατέβασα για να ηρεμήσω… Το παρελθόν σηκωνόταν και με πλάκωνε. Ααααχ.

Εν τω μεταξύ ενώ εγώ γλεντούσα με τον Αγησίλαο, πίσω στο χωριό η Δομινίκη με την Σουλτάνα, μη έχοντας ταίρι να γιορτάσουν βγήκαν οι δύο τους στη ντισκοτέκ. Ήπιαν, ήπιαν, ήπιαν, σα τις τούρνες τις μπαιρίσιες έγιναν. Τόσο χάλια έγιναν που στο τέλος μάλωσαν για κάτι κληρονομικά της αδερφής της Δομινίκης, της Ελεονόρας. Παλιά λεσβία αυτή συνειδητοποιημένη. Γύρισα στο χωριό και τις βρήκα να τσουρομαδιούνται σαν τα σχολιαρόπαιδα.

Την άλλη εβδομάδα θα πάμε στη Αγγέλα την Βολιδάκη στα Άσπρα Σπίτια της Βοιωτίας. Θα κάνει επίδειξη τάπερ στο σπίτι της και πρέπει να πάω. Όχι ότι θα πάρω τίποτα αλλά έχει χάζι και κουτσομπολιό. Άσε που παίρνω και εκείνα τα γαλάζια τα μολυβάκια της TUPPERWARE. Πολύ βολικά αυτά και τα άλλα τα κοντά τα ξύλινα της ΙΚΕΑ.

Το τι συγχύστηκα σήμερα το πρωί δεν λέγεται. Έπλυνα τα πράσα, τα έκοψα, τα ζεμάτισα, τα έβαλα στο πλαστικό το σακουλάκι και ανοίγω το πρώτο το συρτάρι της κουζίνας να πάρω ένα λαστιχάκι και να τα τυλίξω να τα βάλω στην κατάψυξη. Ψάχνω, ψάχνω τίποτα. Σηκώνα τα κουτάλια, τα πιρουνιά τίποτα. Μη χειρότερα λέω είναι δυνατόν; Κοιτάζω στο χερούλι της βρύσης μπας και έχω κανένα κρεμασμένο. Ούτε εκεί. Είναι δυνατόν λέω; Υπάρχει σπίτι που έχει ξεμείνει από λαστιχάκια, δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου. Τσίτωσα, τα νεύρα μου χτυπούσαν κόκκινο και οι ρώγες μου κόντεψαν να τρυπήσουν την μπλούζα μου. Τελικά το έδεσα το σακουλάκι με μια κορδέλα που χε έξω από το κουτί με τις πάστες που μου έφερε η κυρά- Δέσποινα όσο ξάπλωνα με την μέση μου.

Τσικνοπέμπτη μεθαύριο. Πρέπει να οργανωθώ. Κάρβουνα, μαγκάλι, κρέατα. Όλα από τα χέρια μου περιμένουν. Κάτι τέτοιες ώρες θυμάμαι την ταινία «Επάγγελμα γυναίκα» με την Πηνελόπη Πιτσούλη. Αυτή είναι ταινία. Βγαλμένη από την ζωή. Την έχω δει πάνω από είκοσι φορές. Αυτή και το ρετιρέ. Δεν χόρταινα να βλέπω την κυρία Σοφία σε αυτό το σήριαλ.

Αγνοούμενη της εβδομάδας είναι Κλαίρη Κατσαντώνη, η «Ελένη» του Ρετιρέ του MEGA, η γυναίκα του Ιάσονα. Η Ελένη η Άσχημη (μακρινή συγγενής της Μαρίας της Άσχημης) ένα "νέο και ωραίο κορίτσι" (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;), δηλαδή μια μουρόχαυλη, συντηρητική σαύρα. Με την γκαρνταρόμπα της, χρώματος κουραδοκαφέ, το γεροντοκορίστικο χτένισμά της και το ανεπαίσθητο (;) μουστακάκι της. Αλήθεια τι απέγινε η τόσο ταλαντούχα και εκφραστική ηθοποιός; Όποιος βρει κάτι κερδίζει εισιτήριο για θέατρο που δουλεύει ο Κωστάκης (ο έτερος υπάλληλος στο γραφείο του Ρετιρέ). Φυσικά δεν συμμετέχει στην παράσταση αλλά δουλεύει σαν ταξιθέτης.

Ήθελα να αποδώσω φόρο τιμής αυτή την εβδομάδα σε δύο εξέχουσες προσωπικότητες του καλού ελληνικού κινηματογράφου: την Μέλπω Ζαρόκωστα και την Τζόλυ Γαρμπή. Τις αγαπώ και τις δυο και μακάρι η ανεψιά μου η Γιωργίτσα να μοιάσει σε μια από αυτές.

Και μια φωτογραφία που έχω τάξει και δεν ξεχνάω να βάλω. Σοφάκι για σένα δυο κυρίες αγαπημένες την ημέρα του Αη-Βαλεντίνου!

Σας φιλώ..

Η βασίλισσα του Β΄ Ρετιρέ.. Ζωζώ

Το κακό το μάτι....!!!

Δεν έχω πολύ όρεξη τον τελευταίο καιρό και δεν κρύβεται αυτό. Χρήμα, βήχας και έρωτας δεν κρύβονται και ως γνωστόν η Ζωζώ είναι όλα τα παραπάνω σε ένα. Είναι «χρήμα» γιατί έχει πλούσιο εσωτερικό κόσμο. Είναι «βήχας» γιατί ενοχλεί πολλούς και είναι έρωτας γιατί αγαπά όλο τον κόσμο. Επομένως δεν μπορεί να κρυφτεί με τίποτα η Ζωζώκα.

Ξέρω όμως τι φταίει για όλη αυτή τη γκαντίφλα και δε θα τα’ αφήσω να περάσει έτσι. Το κακό το μάτι, Νιτσα μου!!! Ο θεός να σε φυλάει να μη σε ματιάσει χωριάτισσα με μεγάλη μύτη. Το χειρότερο μάτι Νίτσα μου. Αλλά δε θα ρθει σπίτι; Δε θα με πάρει τηλέφωνο; Θα της το βγάλω εγώ το μάτι σα λουκουμά. Για να μην αερολογώ όμως και με λέτε και γλωσσοκοπάνα, μπαίνω στο ψητό και σας λέω πως προχτές με μάτιασε η Σουλτάνα. Δευτέρα απόγευμα μόλις τύλιξα τα σαρμαδάκια και τα βαλα στην κατσαρόλα να πάρουν βράση, κάθισα με τον Αγησίλαο να δούμε τα «χρυσά κορίτσια» στην ΕΤ1, χτυπάει το τηλέφωνο το σηκώνω, ήταν η Σουλτάνα. «Ζωζώ μου σώσε με» με λέει. Θέλω το σπίτι σου για δυο ωρίτσες. Έρχεται ο Σωτήρης από την Καρδίτσα δρομολόγιο και δεν έχω χώρο να τον… «δω»!!! Δε μπορώ χρυσή μου λέω μόλις έβαλα τα σαρμαδάκια στη φωτιά, δε μπορώ να τα τραβήξω στην άκρη, θα φουσκώσει το ρύζι και θα γίνει λαπάς. Πάρε λέω την Δομινίκη. Τι το θελα να αρνηθώ; Άκουσα τα εξ’ αμάξης: «και μια φορά σου ζήτησα μια χάρη, και θα το θυμάμαι αυτό, και θα φύγει ο Σωτήρης και πότε θα γίνω μάνα και να μην προλάβεις να το δεις το έργο» και άλλα τέτοια.. Την σιχτίρισα κι εγώ και το κλεισα.

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ έκανα την λάθος κίνηση.

Δε πρόλαβα να κλείσω το τηλέφωνο και πέφτει ο γενικός. Τρέχω να τον ανεβάσω και μυρίζω καμένα καλώδια από την κουζίνα. Βραχυκύκλωμα, Νιτσα μου. Είχα το καπάκι της κατσαρόλας στο πλάι να βγαίνει ο ατμός, «ποιος ξέρει πως» έπεσε εκείνο, έκλεισε η κατσαρόλα, φούσκωσε το φαΐ, χύθηκε το νερό, έπεσε πίσω από την κουζίνα στα καλώδια, κάνει ένα τσαφ. Αυτό ήταν. Κάηκε η κουζίνα, κάηκε η plasma η τηλεόραση, 32 ιντσών ακόμη τη χρωστάω στον Κωτσόβολο, χτυπήθηκε και ο σκληρός δίσκος στο pc (και γράφω τώρα στο laptop). Σηκώθηκε μες στα σκοτάδια κι ο Αγησίλαος να με βοηθήσει σκόνταψε στο σκαμπό, πέφτει τσαλαπατάει τη γάτα την Ευρυδίκη και χτυπάει στην γωνία στο πορτμαντό το κεφάλι του. Φώναξα το ασθενοφόρο και τον πήρε. Μέχρι να ρθει η πυροσβεστική, κάηκαν τα ντουλάπια της κουζίνας. Το πόσο το κλαψα το σερβίτσιο τα φλιτζανάκια της γιαγιάς της Θεώνης με τα ζουμπουλάκια, δε λέγεται. Τρία βελονίσια σεμέν που είχα στη βιτρίνα στο «έπιπλο», έγιναν μαύρα, 4 βάζα γλυκό του κουταλιού κουμ-κουάτ από την Κέρκυρα που πήγαμε εκδρομή με τον Σύλλογο Γυναικών, και μια φοντανιέρα που έκρυβα τα παστάκια από τον Αγησίλαο, έγιναν στάχτη. Δυο ώρες μετά που έσβησε η φωτιά, έσβησε και η Ευρυδίκη. Δώδεκα χρόνια το χα το γατί. Μια κάτασπρη περσικιά, θεός σχωρες τη. Με πήρε τηλέφωνο η Φρόσω απ’ το νοσοκομείο που πήγε με τον Αγησίλαο και μου λέει «3 ράμματα στο δεξί το φρύδι του κάνανε» Εγώ μες τον πανικό μου άλλο άκουσα… τρελάθηκα! «Άγηηηη μου… φώναζα κολώνα μου, το χασες το αρχίδι σου μονάρχη μου…» Μέχρι να καταλάβω τι πραγματικά έγινε πήγα κ’ ήρθα. Έξι ώρες συμμάζευα τα αποκαΐδια. Σκύβω να σφουγγαρίσω Ααααααα….. εκεί έμεινα. Δυο κάτια έγινα. Τέσσερις μέρες στο κρεβάτι είμαι δε μπορώ να σιάξω.

Την κατσικοπόδαρη, την αντίχριστη, μας ξέκανε όλους. Εφτά χιλιάρικα ζημιά βγήκε το μάτι της Σουλτάνας. Χώρια τα νοσοκομεία χώρια το πένθος της Ευρυδίκης. Λύσσιαξε η πατσαβούρα. Άμα θέλει αγάπη μου μαύρο μουνί να γαμηθεί, τα βουνά κουνάει. Τα πάνω κάτω έφερε η γκιόσα. Αλλά δε θα ρθει να με δει που ξαπλώνω; Ένα γιαούρτι δε θα με φέρει; Ααααααααχχχχχ

Για την εβδομάδα αυτή αγνοούμενη είναι η Τάνια Καψάλη. Η άλλοτε κραταιά Τατιάνα Δράκου. Αναμένω πληροφορίες.

Και η συμβουλή της εβδομάδας. Βράστε μαζί με τον ελληνικό καφέ ένα σπυρί αποξηραμένο γαρύφαλλο!!! Θα με θυμηθείτε.

Σας φιλώ..

Η ματιαγμένη βασίλισσα Ζωζώ...

Το Μαυρο 1996...!!!!

Ώρες ώρες με θαυμάζω. Λέω Ζωζώ μπράβο είσαι και πολύ mighty Goddess που θα λέγε και η φιλενάδα μου η Drama Queen. Πάνω από όλα η αξιοπρέπεια κορίτσια. Άμα με πατάνε το φιλότιμο, Τούρκα γίνομαι. Αλλά δε με ξέρουν καλά εμένα. Άνω κάτω θα τους κάνω όλους. Άμα θέλω εγώ βουνά γυρίζω. Είναι να μη μου πατηθούν τα εργασιακά μου δικαιώματα, σφίγγω το ζωνάρι και όποιον πάρει ο χάρος. Είπε άλλωστε η Άση Μπήλιου ότι οι Υδροχόοι θα έχουν έντονη εβδομάδα στα επαγγελματικά τους. Εγώ βέβαια είμαι ταυρίνα αλλά δεν έχει καμιά σημασία.

Ύπνος δε με έπιασε χτες όλη νύχτα έβλεπα στον ύπνο μου την Λίντα (όχι τη Μαιρούλα μια παλιά γειτόνισσα) τη Λίντα του Χαράλαμπου να με ζητάει δανεικά εικοσιπέντε ευρώ. Απ’ τη φούστα με τράβαγε η αθεόφοφη. Ξύπνησα μες τον ιδρώτα. Που με θυμήθηκε η Λίντα λέω δώδεκα χρόνια συχωρεμένη; Ποιος ξέρει τι λαχταράει η ψυχούλα της και δε μπορεί να ησυχάσει. Πήγα λοιπόν σήμερα πρωί πρωί στα μνήματα να αφήσω και ένα τάπερ Ιμάμ Μπαιλντί στον Θείο τον Πελοπίδα και λέω άντε τρεις τάφοι δεξιά είναι και της Λίντας το μνήμα ας πάω να κάνω το σταυρό μου να ανάψω και κανένα κερί. Πάω βρίσκω την κορνίζα της πεσμένη και σπασμένη. Άντε λέω Ζωζώκα πάρτη πάνε πάρε μια καινούρια από την Αγγέλα την Φανούλη την κορνίζατζου γιατί άμα περιμένει η δόλια η Λίντα από την κόρη της την Ρωξάνη να την αλλάξει σώθηκε. Κάνω το καλό πάω στην Αγγέλα λέω το και το. Με δίνει μια κορνίζα μου λέει «για σένα Ζωζώ μου εικοσιπέντε ευρώ». Να τα, τα δανεικά λέω.. Άντε ντέφι να γίνει λέω τη πήρα για την ψυχούλα της. Ελπίζω να ησυχάσει να αναπαυτεί πια η δόλια η Λίντα.

Πήγα μετά στην αίθουσα είχε τα εννιάμερα της Αρσινόης. Ήταν εκεί και τα παιδιά της πιάσαμε και κουβέντα.. τι να πω απελπίστηκα με αυτή την νεολαία.. Μα είναι δυνατόν άνθρωποι 30 χρονών να αγνοούν την Μέμα Σταθοπούλου, την Μπεάτα Ασημακοπούλου, την Χλόη Λιάσκου και άλλες παραπλήσιες Qιουρίες του ελληνικού κινηματογράφου; Μα είναι δυνατόν να ξέρεις ότι ο David Bowie ήταν bisexual και να μην ξέρεις ότι η Χλόη Λιάσκου πέρασε κατάθλιψη επειδή πέθανε το παιδί της πάνω στη γέννα; Να μην ξέρουν επίσης ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου πέθανε το 1996 ένα ακριβώς μήνα πριν την Αλίκη Βουγιουκλάκη; Δυο ταγιέρ έραψα εκείνο το μαύρο καλοκαίρι να πάω στις κηδείες.. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο Ελύτης, ο Νιάρχος, ο Κισλόφσκι, η Έλλα Φιτζέραλντ και η Καίτη Ντιριντάουα.

Άλλο τώρα. Μια ερώτηση θέλω να κάνω που με απασχολεί καιρό. Αλλά θέλω να την κάνω σοβαρά: «Ποια ομάδα είναι περισσότερο αποδεκτή, πιο οικεία σε μια str8 κοινωνία, οι λεσβίες ή οι gay άνδρες;» Περιμένω σοβαρές απαντήσεις.

Α! Το νέο δε σας το πα. Θα γίνει λέει στη γειτονιά μια ομάδα. Θα μαζεύονται λέει οι ψαγμένοι, όσοι γενικά ψάχνονται (βάλε τώρα εσύ με το νου σου). Ο καθένας με την τέχνη του και τον νταλκά του. Θ α μαζεύονται λοιπόν σ ένα μέρος και θα πίνουνε μπύρες και θα λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Κάτι σαν group θέραπυ με ακούγεται. Αλλά θα στάζεις και δέκα ευρώ το μήνα. (για τις μπύρες;) Λοιπόν θα γραφτώ κι εγώ με την Δομινίκη. Αυτή δε ξέρω τη τέχνη θα δείξει αλλά εγώ θα τους μάθω γλυκά του κουταλιού (καρυδάκι, τριαντάφυλλο, μελιτζανάκι, περγαμόντο) και επίσης θα τους μάθω πώς να ανοίγουν τις κοζάκες και να βγάζουν το βαμβάκι.

Που χάθηκε αλήθεια η Μυρτώ Πισπινή; Πως ζει μετά την τεράστια επιτυχία της ως Μαριάννα στο πλευρό του Αστυνόμου Θεοχάρη στην τηλενουβέλα «Καλημέρα Ζωή»; Η Μυρτώ Πισπινή είναι η αγνοούμενη της εβδομάδας. Παρακαλώ προς πάσα κατεύθυνση για όποιες πληροφορίες υπάρχουν.

Σας έχω και την δοκιμασία της εβδομάδας θέλω να βρείτε τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυο εικόνες. Όποιος βρει τις περισσότερες κερδίζει ένα ταξίδι στο χιονισμένο Λονδίνο να προσκυνήσει τον τάφο της Βασιλομήτορος.

Κλείνοντας θα σας αφιερώσω ένα τραγούδι που άκουσα το μεσημέρι στο ραδιόφωνο; Η ιστορία γενικά περιγράφει έναν απατημένο σύζυγο όπου στην αρχή απειλεί

«θα φέρω τη βενζίνη, κι αναλαμβάνω την ευθύνη.»

και καταλήγει στο ρεφρέν

«..την είχα άχτι, την είχα άχτι, τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,

μέσα στο τσίγκινο κουτί, που φύλαγε τα μπικουτί..»

Σας φιλώ… η βασίλισσα της κορνίζας Ζωζώ!!!

Το κλίμα το στραβό...

Μπα, μπα, μπα δεν είμαι στα πολύ καλά μου. Όλες μου οι φιλενάδες έχουν πρόβλημα. Η κάθε μια με το χαβά της. Δε λέω εδώ είμαι για αυτόν τον λόγο, για να μάθω, να βοηθήσω, να συμβουλέψω αλλά θες δε θες σε επηρεάζει κακά τα ψέματα και καλά να είσαι , σκατά γίνεσαι. Όλες έχουν τα γκομενικά τους. Η Σουλτάνα έχει απογοητευτεί μπιτ για μπιτ, θα πάρει λέει χάπια να φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο. Η Δομινίκη θα πάει λέει στο χωρίο της τους κάτω Λαχανάδες, τέρμα τα λατσόμουνα. Η Μιλένα τη δάγκωσε για τα καλά μετά από τόσα χρόνια, μπέρδεψε τα τυριά και τις γεύσεις και άστα να πάνε. Είναι κλίμα αυτό για να νιώθεις καλά; Θα με πεις αφού δε θες τι μπερδεύεσαι; Ε, πως, φιλενάδες μου είναι. Το πρόβλημά τους είναι και δικό μου. Έτσι πάνε αυτά. Γιατί εγώ αγάπη μου για τις φίλες μου κομμάτια γίνομαι. Πιστεύω πολύ στη φιλία, τη βάζω πάνω από όλα και από όλους. Τώρα καλό, κακό δε ξέρω, θα το δούμε. Λένε πως οι φίλοι θα σε φτύσουν, θα τραβηχτούν, θα κάνουν πίσω κάποια στιγμή και η οικογένεια σου θα ναι εκεί πάντα για σένα. Έλα όμως που εγώ θεωρώ οικογένεια μου και τους φίλους μου. Θα το δείξει ο χρόνος. Θες δε θες λοιπόν όταν όλοι είναι ένα βήμα πριν πηδήξουν από το βράχο της Κατίγκως, επηρεάζεσαι κι εσύ. Είναι σαν να μην έχεις την ευκαιρία να κλαφτείς γιατί πρέπει να σαι εσύ η δυνατή να στηρίζεις…. Εκεί σε πιάνει το παράπονο, το γαμώτο, το «Αϊ σιχτίρ ρε πούστη μου τα έκαψα τα φασολάκια». Κι εκεί είναι που αρχίζουν να σε πιάνουν ακόμη πιο πολύ τα δικά σου. Να σε έρχεται ο ντουβρουτζάς και να μην μπορείς να τον αποφύγεις.
Και που είναι σε όλα αυτά ο Αγησίλαος; Στον κόσμο του. Κυδώνι γλυκό, τηλεόραση, σεξ και πιπίνιασμα με τις περαστικές. Μια συμβουλή ένα στήριγμα, κάτι να πεις όλες γύρω μου είναι αγκόμενες και προβληματισμένες αλλά εγώ ευτυχώς έχω τον άνθρωπό μου και ξεφεύγω από όλα αυτά και περνάω καλά. Έχω την δύναμη να σας κουράρω και εσάς και έχω και τη δύναμη να δω και τα δικά μου. Που όμως; Ζήλια, ζήλια, ζήλια. Σιχτίρισα κορίτσια. Κακό συναίσθημα η ζήλια, πολύ άσχημα τα πισωγυρίσματα. Να θες να ασχοληθείς με κάτι άλλο βρε αδερφέ, να θες να μάθεις κάτι καινούριο, κάτι να σε βγάλει από το σπίτι τη δουλειά, την κυρα-Δέσποινα και να περιμένεις άδικα να ρθει η πρόταση από κάπου. Αλλά γιοκ. Κάθεσαι περιμένεις αλλά δε σε βγάζει κανείς. Δε σου δίνει κάποιος ένα χαστούκι ούτε σε πιάνει από τον γιακά να σε τραβήξει να σου πει «..Εϊ, Ζωζώ σήκω άσε τα αντίδια και πάμε..». Και λιμνάζουν τα νερά, και μαζεύονται τα κουνούπια και που είναι ο άνθρωπος σου; Αγησίλαεεεε;;; Και το κακό ξέρεις ποιο είναι; Ότι κάθεσαι και όλο λαχτάρα περιμένεις κάτι το ενδιαφέρον, κάποιον να σε τραβήξει από την καθημερινότητα και τη στασιμότητα σου και είσαι πολύ ευάλωτη. Πολύ θέλει λοιπόν να περάσει ο κυρ-Μένιος της Βασιλικής και να σου πει «Πάμε κούκλα να σου δείξω πως ζει ο κόσμος;» Έτσι κλείνουν τα σπίτια. Τι νομίζεις! Και τα λέω γιατί με είπανε πως ο Αγησίλαος το βράδυ που βάζω τα ρόλευ στα μαλλιά και πέφτω για ύπνο, διαβάζει κρυφά το blog μου.

Όπως καταλάβατε λοιπόν το κλίμα δεν είναι και πολύ καλό. Πρέπει να ανέβει η παρέα. Θα κάνω κάτι. Θα κάνω πάρτι. Θα καλέσω τη Δομινίκη, τη Σουλτάνα και όλα τα άλλα κορίτσια. Άντρες δε θέλουμε, φτάνει πια. Θα κάνουμε συμβούλιο και στο τέλος όσες μείνουμε θα καλέσουμε και πνεύματα. Ξέρεις πόσο πεθύμησα τον σχωρεμένο τον θείο τον Πελοπίδα; Τι ξύλο έφαγε κι αυτός ο δόλιος από τη Στράτσα την αδερφή της μάνας μου όσο ζούσε. Μια κουβέντα έλεγε ο θείος Πελοπίδας, δέκα ξυλιές έδινε αυτή. Τον πήρε ο θεός κοντά του και ησύχασε. Τάμα το χω και κάθε φορά που κάνω Ιμαμ Μπαιλντί βάζω μια μερίδα σε ένα τάπερ και το πάω στα νεκροταφεία, πολύ το τρωγε ο θείος, θεός σχωρέσ’ την ψυχούλα του.

Τώρα που είπα Ιμάμ. Ξέρεις ποια έχω να δω πολύ καιρό; Την Πέγκυ Σταθακοπούλου. Είναι η αγνοούμενη της εβδομάδας (θα την καθιερώσω αυτή τη στήλη) Όποιος ξέρει κάτι να με ενημερώσει.

Ήξερες εσύ ότι το STRATHISLA είναι ουίσκι; Και εγώ που νόμιζα ότι είναι Ρωσίδα χορεύτρια.


Και να σας πω να ξέρετε κιόλας γιατί είμαι και πολύ καλή νοικοκυρά ότι ο μαϊντανός διατηρείται στο ψυγείο μέσα σε ένα βάζο κλειστό για πολύ καιρό και αν τυχόν σας έχει μαραθεί αφήστε τον όλη νύχτα σε ένα ποτηράκι με δροσερό νερό. (δυστυχώς αυτό ισχύει μόνο για το μαϊντανό και δεν πιάνει σε τίποτε άλλο μαραμένο)

Σας αφήνω να σκεφτείτε και να αναλογιστείτε..

Η βασίλισσα του σιχτιρλεμέ....Ζωζώ!