Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Το κλίμα το στραβό...

Μπα, μπα, μπα δεν είμαι στα πολύ καλά μου. Όλες μου οι φιλενάδες έχουν πρόβλημα. Η κάθε μια με το χαβά της. Δε λέω εδώ είμαι για αυτόν τον λόγο, για να μάθω, να βοηθήσω, να συμβουλέψω αλλά θες δε θες σε επηρεάζει κακά τα ψέματα και καλά να είσαι , σκατά γίνεσαι. Όλες έχουν τα γκομενικά τους. Η Σουλτάνα έχει απογοητευτεί μπιτ για μπιτ, θα πάρει λέει χάπια να φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο. Η Δομινίκη θα πάει λέει στο χωρίο της τους κάτω Λαχανάδες, τέρμα τα λατσόμουνα. Η Μιλένα τη δάγκωσε για τα καλά μετά από τόσα χρόνια, μπέρδεψε τα τυριά και τις γεύσεις και άστα να πάνε. Είναι κλίμα αυτό για να νιώθεις καλά; Θα με πεις αφού δε θες τι μπερδεύεσαι; Ε, πως, φιλενάδες μου είναι. Το πρόβλημά τους είναι και δικό μου. Έτσι πάνε αυτά. Γιατί εγώ αγάπη μου για τις φίλες μου κομμάτια γίνομαι. Πιστεύω πολύ στη φιλία, τη βάζω πάνω από όλα και από όλους. Τώρα καλό, κακό δε ξέρω, θα το δούμε. Λένε πως οι φίλοι θα σε φτύσουν, θα τραβηχτούν, θα κάνουν πίσω κάποια στιγμή και η οικογένεια σου θα ναι εκεί πάντα για σένα. Έλα όμως που εγώ θεωρώ οικογένεια μου και τους φίλους μου. Θα το δείξει ο χρόνος. Θες δε θες λοιπόν όταν όλοι είναι ένα βήμα πριν πηδήξουν από το βράχο της Κατίγκως, επηρεάζεσαι κι εσύ. Είναι σαν να μην έχεις την ευκαιρία να κλαφτείς γιατί πρέπει να σαι εσύ η δυνατή να στηρίζεις…. Εκεί σε πιάνει το παράπονο, το γαμώτο, το «Αϊ σιχτίρ ρε πούστη μου τα έκαψα τα φασολάκια». Κι εκεί είναι που αρχίζουν να σε πιάνουν ακόμη πιο πολύ τα δικά σου. Να σε έρχεται ο ντουβρουτζάς και να μην μπορείς να τον αποφύγεις.
Και που είναι σε όλα αυτά ο Αγησίλαος; Στον κόσμο του. Κυδώνι γλυκό, τηλεόραση, σεξ και πιπίνιασμα με τις περαστικές. Μια συμβουλή ένα στήριγμα, κάτι να πεις όλες γύρω μου είναι αγκόμενες και προβληματισμένες αλλά εγώ ευτυχώς έχω τον άνθρωπό μου και ξεφεύγω από όλα αυτά και περνάω καλά. Έχω την δύναμη να σας κουράρω και εσάς και έχω και τη δύναμη να δω και τα δικά μου. Που όμως; Ζήλια, ζήλια, ζήλια. Σιχτίρισα κορίτσια. Κακό συναίσθημα η ζήλια, πολύ άσχημα τα πισωγυρίσματα. Να θες να ασχοληθείς με κάτι άλλο βρε αδερφέ, να θες να μάθεις κάτι καινούριο, κάτι να σε βγάλει από το σπίτι τη δουλειά, την κυρα-Δέσποινα και να περιμένεις άδικα να ρθει η πρόταση από κάπου. Αλλά γιοκ. Κάθεσαι περιμένεις αλλά δε σε βγάζει κανείς. Δε σου δίνει κάποιος ένα χαστούκι ούτε σε πιάνει από τον γιακά να σε τραβήξει να σου πει «..Εϊ, Ζωζώ σήκω άσε τα αντίδια και πάμε..». Και λιμνάζουν τα νερά, και μαζεύονται τα κουνούπια και που είναι ο άνθρωπος σου; Αγησίλαεεεε;;; Και το κακό ξέρεις ποιο είναι; Ότι κάθεσαι και όλο λαχτάρα περιμένεις κάτι το ενδιαφέρον, κάποιον να σε τραβήξει από την καθημερινότητα και τη στασιμότητα σου και είσαι πολύ ευάλωτη. Πολύ θέλει λοιπόν να περάσει ο κυρ-Μένιος της Βασιλικής και να σου πει «Πάμε κούκλα να σου δείξω πως ζει ο κόσμος;» Έτσι κλείνουν τα σπίτια. Τι νομίζεις! Και τα λέω γιατί με είπανε πως ο Αγησίλαος το βράδυ που βάζω τα ρόλευ στα μαλλιά και πέφτω για ύπνο, διαβάζει κρυφά το blog μου.

Όπως καταλάβατε λοιπόν το κλίμα δεν είναι και πολύ καλό. Πρέπει να ανέβει η παρέα. Θα κάνω κάτι. Θα κάνω πάρτι. Θα καλέσω τη Δομινίκη, τη Σουλτάνα και όλα τα άλλα κορίτσια. Άντρες δε θέλουμε, φτάνει πια. Θα κάνουμε συμβούλιο και στο τέλος όσες μείνουμε θα καλέσουμε και πνεύματα. Ξέρεις πόσο πεθύμησα τον σχωρεμένο τον θείο τον Πελοπίδα; Τι ξύλο έφαγε κι αυτός ο δόλιος από τη Στράτσα την αδερφή της μάνας μου όσο ζούσε. Μια κουβέντα έλεγε ο θείος Πελοπίδας, δέκα ξυλιές έδινε αυτή. Τον πήρε ο θεός κοντά του και ησύχασε. Τάμα το χω και κάθε φορά που κάνω Ιμαμ Μπαιλντί βάζω μια μερίδα σε ένα τάπερ και το πάω στα νεκροταφεία, πολύ το τρωγε ο θείος, θεός σχωρέσ’ την ψυχούλα του.

Τώρα που είπα Ιμάμ. Ξέρεις ποια έχω να δω πολύ καιρό; Την Πέγκυ Σταθακοπούλου. Είναι η αγνοούμενη της εβδομάδας (θα την καθιερώσω αυτή τη στήλη) Όποιος ξέρει κάτι να με ενημερώσει.

Ήξερες εσύ ότι το STRATHISLA είναι ουίσκι; Και εγώ που νόμιζα ότι είναι Ρωσίδα χορεύτρια.


Και να σας πω να ξέρετε κιόλας γιατί είμαι και πολύ καλή νοικοκυρά ότι ο μαϊντανός διατηρείται στο ψυγείο μέσα σε ένα βάζο κλειστό για πολύ καιρό και αν τυχόν σας έχει μαραθεί αφήστε τον όλη νύχτα σε ένα ποτηράκι με δροσερό νερό. (δυστυχώς αυτό ισχύει μόνο για το μαϊντανό και δεν πιάνει σε τίποτε άλλο μαραμένο)

Σας αφήνω να σκεφτείτε και να αναλογιστείτε..

Η βασίλισσα του σιχτιρλεμέ....Ζωζώ!

6 σχόλια:

  1. Aaa zwzwka mou se noiwthw,ksereis poses fores to xw noiwsei auto egw???
    ena exw na sou pw... na pas na kaneis manikiour kai mia maska proswpou, vohthaei poly xrysh mou para poly otan den ksereis ti sou ftaiei!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σε πώ ένα μανικιούρ πολύ το χρειάζομαι αλλα δε μπορώ να το κρατήσω ρε γαμώτο. Στις δυό τις μέρες πάνω αρχίζω και τρώω τα νύχια μου. κι όχι τίποτε άλλο θα πάθω και τίποτα από το σκληρυντικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. gel είναι η λύση ζωζώκα μου!!! ακου με και θα σωθεις!!εκτοσ του οτι δεν τα τρως και για ενα μηνα δε χρειάζεται να ασχοληθεις με αυτά, δεν πιανουν και πρασινίλα απο τα σπανακια απο κατω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Zwzw, πως σε καταλαβαίνω… πως σε καταλαβαίνω να’ ξερες….

    Υπομονή! Δυστυχώς «καθένας μονάχος πορεύεται», πάντοτε ακόμα και με καλούς φίλους (φίλους επιστήθιους) πάντοτε θα υπάρχουν στιγμές σαν αυτές που περιέγραψες!

    Και για να ελαφρύνουμε τι κλίμα… η «Πέγκυ Αγνοείται» εμφανίζεται στο θέατρο Βρετάνια σε μια ανάλαφρη κωμωδία!

    --> plus info: http://www.exodos.gr/index.php?ctg=theatro⊂=movie_details&id=2145

    Διαβάζοντας το κείμενό σου αυτό το κομμάτι είχε καρφωθεί στο μυαλό μου! Άκουσέ το
    http://www.youtube.com/watch?v=v5YYqNAySB4&NR=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κυρία Ζωζώ, στο κέικ πόσο μπέικιν βάζεις; Θέλω να χρησιμοποιήσω αλεύρι για όλες τις χρήσεις και οχι φαρίναπμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγάπη μου ανώνυμη το φαριναπ στο κεικ επιβάλλεται. Εγω το κεικ το θέλω αφράτο σα τα βυζια της Σουλτάνας. Να μπήγεις το δάχτυλο μέσα και οταν το παίρνεις να ξαναεπανέρχεται το κείκ. Και οπωσδηποτε 2-3 βανίλιες αυτες με το κοκκινο καπάκι. Με το αλευρι το απλό λασπώνει το κεικ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή